Wyspa Sobieszewska to miejsce z fascynującą historią. Zima 1840 roku była wyjątkowo sroga. Na skutek zatoru lodowego wezbrane wody Wisły przerwały wydmy w okolicach wsi Górki, dzieląc ją na Górki Zachodnie oraz Górki Wschodnie i tworząc tym samym nowe ujście Wisły. Zostało ono nazwane przez Wincentego Pola Wisłą Śmiałą. W ten sposób uformował się półwysep, którego zachodnią część stanowił teren obecnej Wyspy Sobieszewskiej.
Historyczne wydarzenie i pomysł na ochronę przeciwpowodziową Żuław
Węzeł wodny w Przegalinie tworzą dwie śluzy – Południowa i Północna. Pierwsza, wybudowana w latach 1975-1982 w miejscu połączenia rzeki Wisły z Martwą Wisłą, jest obecnie jedynym stopniem wodnym na drodze wodnej Wisły Gdańskiej. Długość użytkowa komory śluzy wynosi 188,37 m, a jej szerokość to 11,91 m. Obiekt umożliwia przeprowadzenie śluzowania jednostek pływających przy maksymalnej różnicy poziomów wody pomiędzy stanowiskiem górnym i dolnym wynoszącej 2,49 m. Zabytkowa, wzniesiona w 1895 roku śluza Północna, dokładnie 30 lat temu została wpisana do rejestru zabytków i jest obecnie wyłączona z eksploatacji.
Zespół śluz nie doznał uszczerbku podczas II wojny światowej, a jego część techniczna nie została rozszabrowana w powojennej zawierusze. Większa część wyposażenia, pochodząca z końca XIX wieku, pozostała w stanie nienaruszonym. W przeciwieństwie do rozwiązań technicznych stosowanych w większości podobnych obiektów hydrotechnicznych, w napędzie hydraulicznym śluzy północnej w Przegalinie medium roboczym wykorzystywanym do przekazywania mocy nie jest olej, lecz woda.
